Roofvogels met een gevoel van familie Vaalkopgieren zijn roofvogels die leven van de overblijfselen van grotere dieren die al dood zijn, op Cres vooral schapen. Hun snavel is gebogen, waardoor ze gemakkelijk vlees kunnen afscheuren. Hun poten en klauwen zijn recht, zodat ze daarmee zelf geen buit kunnen vangen. Het is een van de grootste vliegende vogels. Ze worden 93 tot 110 cm hoog, 7-12 kg zwaar en hun vleugelwijdte is 235-290 cm. Gieren zijn tedere levenspartners. Ze blijven tot het eind van hun leven bij hun partner. Ze leven in kolonies met 2, 3, 5 of zelfs wel meer dan honderd paren. Nesten maken en voeden doen ze samen. Gieren maken samen zogenaamde bruilofsvluchten. Die beginnen op Cres in oktober. Je kunt dan zien hoe ze naast en boven elkaar vliegen. Van takjes, droog gras en schapenwol wordt een nest in een rotswand boven zee gemaakt. Als het jong uitkomt wordt de binnenkant van het nest met zacht materiaal bedekt. Het wijfje legt maar een eitje per jaar, dat door beide ouders gedurende twee maanden wordt uitgebroed. Het jong blijft bijna 4 maanden in het nest en wordt al die tijd verzorgd door de ouders. Na 3 maanden begint het vogeltje met zijn eerste vluchten, meestal naar de eerste rots en weer terug. De vliegcursus duurt 2-3 maanden. Het ouderpaar leert het de luchtstroming goed te gebruiken en eten te vinden. Dan zijn de jonge giertjes er klaar voor om de hemelse hoogten te veroveren. Migratie van Cres, naar Afrika, en weer terug In zijn eerste levensjaar, meestal in augustus of september, vertrekken de jonge gieren op een vijfjarige zwerftocht. De vaalkopgier van Cres trekt door Europa, Azie en Afrika. Er is er zelfs een gevonden in Tsjaad in Afrika, 4000 km verderop! Na vijf jaar, als ze geslachtsrijp zijn, keren ze terug naar Cres, waar ze paren. Helaas komt er maar een klein deel terug, want de mortaliteitsgraad tijdens de migratie is hoog. Slechts 4-5 van de 40-50 die er jaarlijks op uit trekken, slagen erin terug te keren naar het geboortenest om er zelf een gezin te stichten en de rest van het leven te slijten op Cres. Centrum „Bezoekerscentrum en opvangcentrum voor de vale gier“ heeft een hersteloord voor vergiftigde, gewonde en jonge gieren, die vaak tijdens hun vlucht in zee eindigen en die daarom worden verzorgd tot ze er klaar voor zijn weer vrij te worden gelaten in de natuur. De labyrinthen van Tramuntana, Beli zijn prachtig van opzet en keurig verzorgd. Volgens Herman Kern, een van de grootste kenners van en schrijvers over labyrinthen, kun je jezelf in een labyrinth niet verliezen, maar alleen vinden en zul je er geen Minotaurus tegenkomen, maar alleen jezelf.