ZEESCHILDPAD
Zeeschildpadden zijn die enige reptielen die in Middellandse Zee en de Adriatische Zee leven. Alleen vrouwtjes komen naar het land om eitjes te leggen. De mannetjes blijven hun hele leven in de zee.
Het Adriatisch gebied is een van de twee belangrijkste gebieden waar mediterrane dikkopschildpadden eten en overwinteren. Het grootste gevaar voor zeeschildpadden vandaag zijn staande vissersnetten en ander vissersgereedschap zoals vishaken of lange lijnen waarvan ze vaak slachtoffer zijn.
Wist je dat er in Mali Lošinj een Reddingscentrum voor zeeschildpadden bestaat?
Ja, het is waar! Het instituut Plavi svijet – Blauwe wereld opende op 19 juli 2013 in Mali Lošinj een reddingscentrum voor zeeschildpadden. Het reddingscentrum ligt in de recreatieve zone van Hotel Vespera in Sunčana uvala (Zonnige baai) op het eiland Lošinj en maakt deel uit van het reddingsnetwerk voor de bescherming van zeeschildpadden in de Adriatische Zee. Het is een opvangnetwerk voor verongelukte schildpadden die op verschillende locaties zijn gevonden en waar ze de schildpadden proberen te herstellen tot het moment dat ze veilig terug naar de zee kunnen gaan.
Het reddingscentrum organiseert ook vrijlatingen van in de tussentijd herstelde zeeschildpadden. Sommige daarvan zijn bij hun terugkomst naar de zee voorzien van een apparaatje zodat ze via een satelliet kunnen worden gevolgd. Zo kunnen we hun bewegingen voor wetenschappelijke doelen volgen.
En de zeeschildpad Čika is natuurlijk een van de mascottes van ons Aquapark Čikat.
SCHAAP
Dit gedomesticeerde dier valt onder de genus Ovis en is een evenhoevig zoogdier. Het ontwikkelde zich uit de wilde mufflon. Het is een viervoeter met een door wol bedekt lichaam, een planteneter en herkauwer. Een schaap leeft in kuddes, en wordt gefokt voor vlees, wol, melk en kaas. Er zijn heel veel soorten maar in de ruige omstandigheden van onze eilanden overleeft alleen de „pramenka“.
Eiland Cres – thuisland van het „Cres-schaap“
Dit schaap was al vanouds bijzonder belangrijk voor de bewoners van het eiland. Tegenwoordig geldt het als het huismerk in de gastronomie en het toeristische aanbod van het eiland Cres.
In de oude dagen werd de schapenwol handmatig verwerkt en er werd kleding van gemaakt. Later werd de wol opgekocht en naar textielfabrieken gebracht. De laatste dertig jaar wordt de wol of lamshuid echter niet meer opgekocht, omdat de verwerking ervan in Kroatië niet meer rendabel is.
Op het eiland Cres zijn er ongeveer 15.000 schapen en die leveren ieder ongeveer 1 kilo wol. Het probleem is dat de wol tegenwoordig overal in de struiken, gaten, stapelmuurtjes of langs wegen wordt achtergelaten, waardoor het landschap lelijk wordt en het milieu vervuilt.
In de laatste jaren organiseert de stichting Ruta de verwerking van wol en daarvan worden souvenirs van het eiland gemaakt. Zo kan je op onze campings zien hoe mevrouw Vesna van stichting Ruta met kinderen en volwassenen een workshop over het vilten van wol houdt. Deze workshops worden altijd goed bezocht en er worden prachtige voorwerpen van wol ontwikkeld – decoratieve bloemetjes, broches en andere leuke dingetjes. Dit jaar in de wintermaanden heeft ook ons personeel aan de wolverwerking van de stichting Ruta meegedaan. Ze maakten ronde sleutelhangertjes die aan onze gasten als een aardigheidje worden uitgedeeld.
Ieder jaar in juli organiseert een andere stichting – Pramenka uit Orlec - in het plaatsje Orlec op Cres „De tentoonstelling van de schaap van Cres“. Op de tentoonstelling wordt ook een wedstrijd schapen scheren met handschaar gehouden, met een mannelijke en vrouwelijke categorie. Alle bezoekers worden ook in gelegenheid gesteld om de specialiteiten van lamsvlees van Cres te proeven.
Men zegt dat het lamsvlees van Cres een van de beste is. Het geheim van deze speciale smaak is niet zo moeilijk te ontrafelen – de schapen op Cres lopen vrij rond over het eiland en grazen wat ze het lekkerst vinden – diverse wilde plantensoorten. Het lamsvlees komt regelmatig op tafel bij familieontmoetingen, op feestdagen en bij speciale gelegenheden op Cres.
GEIT
Net als schapen vallen geiten onder de eenhoevige zoogdieren. Onze gedomesticeerde geit heeft haar oorsprong in de wilde geit. De mens heeft van oudsher gebruik gemaakt van het geitenvlees, de huid (leer), de melk (hoewel meer van het schaap) en de wol. De geit wordt vaak de koe van de armen genoemd.
Het wordt gefokt op de eilanden Cres en Lošinj. Op Lošinj zijn er een hele grote kuddes, misschien de grootste in heel Istrië. Soms kun je zien hoe de geiten langs de weg grazen en in het wild trekken, bijvoorbeeld rond het uitzichtpunt Providenca of op andere delen van het eiland… net als de schapen.
De agrarische vereniging Loznati houdt zich bezig met het fokken van geiten en schapen. In hun kaasbedrijf kunnen ze 500 liter melk per dag verwerken en ze maken karnemelk, kaas-Škripavac, halfharde geitenkaas en schapenkaas, ricotta, basa en kajmak-kaas, room en melk voor de consumptie.
DAMHERT
Een zoogdier van de familie herten oorspronkelijk uit het warmere oostelijke deel van de Mediterraan. De hoofdeigenschap van deze hertensoort bij de mannetjes is de uitgespreide ronde ,gaffel van hoorns’. De hinde heeft geen hoorns. Het damhert is aanzienlijk kleiner dan een gewoon hert en niet zo schuw als een gewoon hert.
Het damhert is polygaam en kan paren met meerdere hinden tegelijk. Ze paren midden oktober en hun gebrul lijkt helemaal niet op het gebrul van een gewoon hert. Ze brullen een maand lang (daarvan 2 weken heel intensief).
Op het eiland Lošinj zijn er volop dennenbossen, mediterraan struikgewas en groene velden, vooral in het gebied van Punta Križa en camping Baldarin. Daar kan je dus naast de schapen die daar lekker grazen ook de kuddes met damherten zien. Het gebeurt wel eens dat ze ook naar de camping komen in de hoop om een lekkernij van de toeristen te krijgen.
Lošinj en Cres zijn vol met wilde dieren, zodat je vooral bij het rijden in de nachtelijke uren kans hebt om een hert tegen te komen.
MEDITERRANE MONNIKSROB
De monniksrob hoort bij de familie van echte zeehonden. Hij lijkt op een gewone zeehond en kan een gewicht tot 320 kg hebben. De vrouwtjes zijn wat kleiner en lichter. Het is waarschijnlijk het meest zeldzame zoogdier met zwemvliezen, maar ook het meest bedreigde zoogdier ter wereld, dat nog voorkomt in de Atlantische Oceaan rond Madeira en de Canarische eilanden en het meest verspreid is langs de kust en eilanden van de Middellandse Zee.
Hij is vanouds bekend in de Adriatische Zee en kreeg daar ook verschillende namen in de geschiedenis zoals Dalmatische monniksrob, zeemonnik, zeemens en Adriana. Door de tijden heen waren er meerdere redenen voor een dramatische daling van de populatie. In de tijd van de Romeinen en in de middeleeuw werden ze gevangen om commerciële redenen. In de 20ste eeuw waren vissers de boosdoeners die het dier als schadelijk ervoeren, omdat ze hun vissersnetten vernielden.
Volgens een schatting bedraagt de totale populatie iets minder dan 600 verspreid over een heel groot gebied. Het is bijna zeker dat er in de Adriatische Zee vandaag geen autochtone populatie van de monniksrob meer te vinden is, maar van tijd tot tijd verdwalen sommige enkelingen uit de Ionische zee. De Mediterrane monniksrob is in Kroatië een officieel beschermde soort sinds 1935.
De Mediterrane monniksrob werd in het aquatorium van Kvarner en Kvarnerić voor de eerste keer opgemerkt in juni 2005 toen de onderzoekers van Plavi svijet ze op foto's, die waren genomen in de buurt van eiland Silba hebben geïdentificeerd. Daarna heeft de Kroatische televisie ze gefilmd bij het eiland Male Srakane.
Sinds dat moment volgt Plavi svijet regelmatig alle berichten over de monniksrob in het gebied van noordelijke Adriatische Zee, voornamelijk in het aquatorium dat zich uitstrekt van Pula en rt Kamenjak tot de eilanden Rab en Lošinj.
TUIMELAAR DOLFIJN
De gewone tuimelaar-dolfijn (Tursiops truncatus) is waarschijnlijk de meest bekende en meest verspreide dolfijnensoort (Delphinidae).
Het lichaam van de tuimelaar is hydrodynamisch en spoelvormig. De kleur kan verschillen van donkergrijs op de rug tot lichtgrijs aan de zijkant en wit op zijn buik. In de zomermaanden als de zeetemperatuur stijgt, kan zijn buik ook rosekleurig worden. Een volwassen tuimelaar is tussen 1,9 en 4 m lang en 100 tot 500 kg zwaar. De dolfijnen in de Adriatische Zee zijn meestal tot 3 m lang met een gewicht van 200 kg. Iedere paar minuten moeten ze naar de oppervlakte komen om lucht te happen. De neus van de dolfijn zit op de bovenkant van zijn kop en wordt door een spierachtig vlies bedekt dat zorgt voor ondoordringbaarheid als hij weer naar beneden duikt. De dolfijnen blijven ongeveer 4 tot 7 minuten onder de zeeoppervlakte om vis te vinden. Ze zijn vaak de directe concurrenten van vissers, want ze eten veel van de vis en inktvisjes die ze tegengekomen.
Dolfijnen staan bekend als nieuwsgierige dieren en daardoor raken ze veel te vaak verstrikt in vooral staande vissersnetten. Dat is meestal ook de reden van hun vroegtijdige dood. Op wereldniveau is er op dit moment geen goede inschatting van de dolfijnenpopulatie, maar hun aantal in de Adriatische Zee is op grond van de opnames vanuit de lucht ingeschat op ongeveer 10.000. Vervuiling, overmatig visserij en vernietiging van hun leefgebied zijn allemaal factoren die een slechte invloed op het aantal dolfijnen uitoefenen en de toegankelijkheid van hun belangrijke habitats belemmeren.
Dolfijnen zijn zeer intelligent en sociaal en staan op de wereldlijst van bedreigde diersoorten.
Hoewel het aantal van 10.000 vrij groot lijkt, zijn ze toch bedreigd in de Adriatische Zee. Dankzij dit grote aantal zijn ze ook vaak in de zee rondom het eiland Lošinj te zien. De stichting Plavi svijet – Blauwe wereld - is opgericht om ze te beschermen. Er zijn drie basisprogramma's, namelijk een wetenschappelijk-onderzoeksprogramma, een educatief programma en een beschermingsprogramma. Plavi svijet verzamelt ook informatie over het leven van bedreigde zeedieren.
Tuimelaars rond Lošinj zijn de bekendste Adriatische dolfijnen omdat het onderzoek al 3 decennia duurt. Hun hele leven brengen ze door in het gebied van Kvarner en de onderzoekers kennen ze al bij hun naam. Het is relatief een kleine dolfijnengemeenschap met slechts 200 dolfijnen. De oudste dolfijnen van Lošinj, te weten Vivian, Tac en Mida zijn al meer dan 30 jaar oud!
In de plaats Veli Lošinj wordt er ieder eerste weekend in juli een Dag van dolfijnen gehouden. Het is een traditioneel evenement dat het publiek wil verwijzen op de problemen die komen kijken bij de bescherming van de zee en uiteraard ook de dolfijnen.
Daarom is een Dolphin watching tour trip niet te missen! Deze trip kun je op de receptie van onze camping reserveren. Het gaat om een tocht van ongeveer 4 uur met de ervaren schippers van Plavi svijet en het is vrij zeker dat je dolfijnen gaat zien! Als ze toevallig niet op jouw route opduiken, is de volgende trip gratis! Na de dolfijnen te hebben gezien kan je nog het Educatieve zeecentrum van Lošinj bezoeken en nog meer over deze fascinerende dieren te weten komen.
Dolfijn Čiki is de tweede mascotte van ons Aquapark Čikat.
MACAKLIN-GEKKO
Macaklini of gekko's zijn symbool van het eiland Lošinj.
De macaklin-gekko is een beschermde hagedissoort die leeft op het eiland Lošinj. Er zijn twee soorten, te weten de huis-macaklin en de muur-macaklin. De huis-macaklin of „tarantula“ is een nachtdier, van roseachtige kleur en met een lichaam bedekt met schubben die een beetje op wratjes lijken. De gekko is erg behendig, actief in de nachtelijke uren en klimt heel snel verticaal dankzij zijn kleine plakkende vingertjes. Deze hagedissen hebben net als andere leden van de gekkofamilie hebben geen oogleden. Ze veranderen van kleur en nemen de kleur aan van hun directe omgeving. Eens het huis binnengekomen worden ze doorzichtig. Een gekko doodmaken is onwettig en strafbaar.
De grootste vijand van de macaklin is de mens. Veel mensen zijn bijgelovig en denken dat de gekko giftig is. Hij is echter totaal ongevaarlijk en heel nuttig want op zijn menu staan vooral muggen, spinnen, vliegen en andere insecten. Macaklini vallen onder familie van gekkonidae. Op Sicilië zegt men zelfs dat als een macaklin in je huis of op je grond verblijft, je een goed mens moet zijn.
Tijdens je verblijf op het eiland of op een avondwandeling door de straatjes van Lošinj kom je zeker een macaklin tegen!